.

ملاک های اختلال افسردگی اساسی در DSM5

.

.

A. پنج مورد (یا بیشتر) از علائم زیر در یک دوره 2 هفته ای وجود داشته و بیانگر انحراف از سطح عملکرد قبلی هستند؛ حداقل یکی از این علائم (1) خلق افسرده یا (2) از دست دادن علاقه یا احساس لذت است.

توجه: علائمی که به وضوح ناشی از دیگر بیمارهای جسمی هستند را به حساب نیاورید.

- خلق افسرده

تقریباٌ هر روز و در اکثر ساعات، از طریق گزارش ذهنی]درون نگرانه[ (مانند احساس غمگینی، پوچی، یا ناامید) یا از طریق مشاهدات دیگران (مانند غمگین به نظر رسیدن) به آن اشاره شده است. (توجه: در کودکان و نوجوانان ممکن است به شکل خلق تحریک‌ پذیر دیده شود).

- کاهش محسوس علاقه یا لذت در تمام، یا تقریباً تمام فعالیت‌ها در بخش عمده روز، تقریباً هر روز (که با گزارش ذهنی یا مشاهده به آن اشاره شده باشد).

کاهش قابل توجه وزن بدون رژیم غذایی یا افزایش وزن (مثلاً تغییر بیش از 5 درصد وزن بدن در یک ماه)، یا کاهش یا افزایش تقریباٌ هر روز در اشتها.

توجه:در کودکان، عدم بالا رفتن مورد انتظار وزن را در نظر بگیرید.

- بی‌خوابی یا پرخوابی تقریباً هر روز

- تندی یا کندی روانی ـ حرکتی تقریباً هر روز

( که تنها مربوط به احساس ذهنی بی قراری یا کند بودن نیست بلکه توسط اطرافیان نیز قابل مشاهده است).

- خستگی یا فقدان انرژی تقریباً هر روز.

- احساس بی‌ارزشی یا گناه بیش از حد یا بی جا (که ممکن است هذیانی باشد) تقریباً هر روز (صرفاٌ محدود به خودسرزنشی یا احساس گناه در مورد بیمار بودن نیست).

- کاهش توانایی تفکر یا تمرکز، یا دودلی، تقریباً هر روز (یا از طریق گزارش ذهنی بیمار و یا از طریق مشاهده دیگران).

- افکار تکرار شونده مرگ (نه فقط ترس از مرگ)، افکار تکراری خودکشی بدون نقشه خاص، یا اقدام به خودکشی یا طرح برنامه ای خاص خودکشی.

.

.

B. علائم موجب ناراحتی قابل ملاحظه بالینی یا اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم می گردد.

C. علائم ناشی از اثرات فیزیولوژیک مواد یا بیمارهای جسمی نمی باشد.

توجه: ملاک‌ های A تا C بیانگر دوره افسردگی اساسی هستند.

توجه: علائمی از قبیل احساس شدید غمگینی، مشغله ذهنی، بی خوابی، کاهش اشتها یا کاهش وزن ذکر شده در ملاک A در پاسخ به مشکلات شدیدی (مانند از دست دادن فرد محبوب، ورشکستگی، صدمات مربوط به بلایای طبیعی، بیماری یا معلولیت های مهم جسمانی) ممکن است بسیار شبیه به دوره افسردگی باشند. گرچه ممکن است این علائم قابل درک و متناسب با مشکلات شدید در نظر گرفته شوند، اما لازم است احتمال دوره افسردگی اساسی علاوه بر پاسخ طبیعی به این مشکلات نیز به دقت در نظر گرفته شود. برای تصمیم گیری در این زمینه لازم است قضاوت بالینی براساس پیشینه فرد و هنجارهای فرهنگی برای ابراز ناراحتی در مقابل این گونه مشکلات صورت گیرد.

.

.

D. اختلال اسکیزوافکتیو، اسکیزوفرنی، اسکیزوفرنی فرم، اختلال هذیانی، یا طیف اسکیزوفرنی غیرکامل یا نامشخص و سایر اختلالات روان‌پریشی توجیه بهتری برای نشانه های افسردگی اساسی نیستند.

E. هیچ گاه دوره مانیک یا هیپومانیک وجود نداشته است.

توجه: ملاک E را در صورت وجود کلیه ملاک های دوره‌ های شبه مانیک یا شبه هیپومانیک ناشی از مواد یا اثرات فیزیولوژیک سایر بیمارهایی جسمی، نادیده بگیرید.

..

کاربر محترم ادامه مطلب مهم است، لطفا مطالعه بفرمایید.