قبول شدم.

دانشگاه اصفهان نوبت روزانه.

این مسیر یک پروژه تک نفره نبود.

از سال 94 که وارد دانشگاه شدم تا امروز توسط اساتید بی نظیری ساپورت علمی شدم.

من اعلام میکنم که از یک دانشگاه عالی در مقطع کارشناسی (دانشگاه دولتی پیام نور کوهپایه) فارغ التحصیل شدم و در یک دانشگاه عالی در مقطع تحصیلات تکمیلی یعنی کارشناسی ارشد (دانشگاه اصفهان) پذیرفته شدم. این رو برای بچه هایی میگم که فکر میکنند جای پایشان محکم نیست. شما در هرکجایی هستید جای پاهاتون محکمه و تنها مانع روبروتون خودتون هستید.

بنظر من چیزی بنام رقابت سنگین و تنگاتنگ در کنکور وجود نداره، تو در مقابل خستگی، تنبلی، بی حوصلگی نسبت به درس، وسوسه نسبت به شبکه های اجتماعی و فیلم و سریال، دور دور با دوستهات، مهمونی فیلان فامیل یا دوستت، خرید های متعدد، ورود به روابط نامناسب و وقتگیر، وقت کشی، وب گردی هستی، تو در مقابل خودت هستی.

چیزی بنام آزمون سخت و آسان وجود نداره.

اگر با این باور که : تلاش من = نتیجه متناسب یا بهتر از تلاشم

                         اگر تلاش میکنم حتما نتیجه میگیرم.

                         چیزی که دست من هست خواندن دقیق مطالب درسی هست، نتیجه در دستان خداوند هست.

                         من هرچیزی رو که بخواهم میتونم یادبگیرم، این یعنی عزت نفس

                         کاری که من میتونم برای آزمونم انجام بدهم عمل کردن گام بگام مطابق برنامه دقیق و مناسب هست.

                         تلاش های کوچک من نتایج بزرگ رو بدست می دهند.

                         برای موفقیت تنها چیزی که نیاز دارم فقط خودم هستم.

بصورت متداوم مسلط و متمرکز روی درس باشی چه آزمون سختی در مقابل تو وجود داره؟

همه چیز برای هر انسان روی یک محور میچرخه، و محور زندگی تو خودت هستی.

حرفم اصلا انگیزشی نیست، حقیقت محضه .

هیچکس مهمتر از تو برای تو نیست. اگر خودت رو بالا بکشی (در همه زمینه های روحی و جسمی و روانی و احساسی)، همه اطرافیانت با الگو قرار دادن تو به خودشان کمک میکنند.

از استاد بی نظیرم در مقطع کارشناسی تشکر میکنم. خاطرم هست گاهی از بچه ها میشنیدم که اساتید دانشگاه های کهندژ رو تحسین میکردند. من با افتخار یکی از عوامل اصلی موفقیت خودم رو استاد محترم و بسیار عالِم در مرکز کوهپایه میدونم.

ایشون در این مقطع با معرفی منابع دقیق آزمون و هدایت به سمت پکیج های جامع کنکور بسیار مسیر رو به هدف اصلی (قبولی) نزدیک کردند. و همینطور با صبوری و تشویق همه دوستان، انگیزه بالایی برای ادامه تحصیل به ما میدادند.

و همینطور از تدریس بی نظیر استاد محترم در موسسه فناوران توس بی نهایت تشکر میکنم.

خانواده عزیزم که بمدت یکسال کمک کردند که من فقط سر میز، صبحانه ناهار عصرانه و شام میل کنم و بقیه ساعت ها به درس برسم و استراحت کنم و مجدد از فردا روی درس متمرکز باشم. و همینطور خواهر عزیزم که هرزمان ذهنم پراکنده میشد حقایق رو بهم یادآوری میکرد و باعث میشد ذهنم منظم بشود.

عزیزی که به کنسل کردن دیدارها و پاسخ ندادنم به تماس ها و پیام هاشون با صبوری پاسخ دادند.

عزیزی که بعد از ضربه سنگینی که یکسال ازش میگذره، با معرفی فرد مناسبی به من کمکم کرد که از اون حال بیرون بیایم و به تعادل برگردم.

و تشکر میکنم از همه تضادها و افراد نامناسب و حرفهای نامناسبی که شنیدم و کمکم کرد بفهمم که میخواهم با چه کسانی معاشرت کنم که چه حرفهایی میزنند و چه برخورد و نگاهی به افراد و مسائل دارند.

و در آخر، اول از هرکس و بیشتر از هرکس تشکر میکنم از خداوندی که به من فرصت داد، نیروی فهم و قدرت مطالعه داد، اعضای حسی (بینایی و شنوایی و سیستم مغز و اعصاب و سیستم حرکتی، قدرت درک و حافظه و یادآوری و بازشناسی ..) سالم داد، من رو در تمام مراحل زندگی ساپورت کرد، راه حل مسائل رو در آنها قرار داد ( فَإِنَّ مَعَ (با) الْعُسْرِ يُسْرًا) و در یکسال گذشته نگاه من رو نسبت به ( چیزی ک ما به سادگی اونو به هدر میدهیم یعنی ) زندگی تغییر داد، خدایا شکرت

از خودم تشکر میکنم که در موقعیت های زیادی افکار و احساسم رو کنترل کردم، و ادامه دادم، و یکسال شبکه های اجتماعی رو دلیت کردم، فیلم هایی که مشتاق به دیدنشون بودم رو دنبال نکردم، به مهمانی و خرید نرفتم، خودم رو از موقعیت ها و روابطی که درگیرم میکرد بیرون کشیدم... و امیدوار بودم.

از همه اعضای این پروژه بسیار شیرین و در راس آن الله یکتا که مدیریت وقایع و آشنایی ها را از زمان قبولی من در دانشگاه پیام نور کوهپایه و حتی قبلتر به مدت 24 سال و 8 ماه و 21 روز به شکل ظریف و جزئی هندل و هماهنگ کردند سپاسگزارم.